Prawo do kontaktu z obrońcą podczas aresztu tymczasowego
W przypadku, gdy w stosunku do oskarżonego (podejrzanego) został zastosowany środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, zasadą jest możliwość porozumiewania się osobistego oraz korespondencyjnego pomiędzy oskarżonym a jego obrońcą. Wynika to z prawa oskarżonego (podejrzanego) do obrony w procesie karnym, w tym prawa do obrony formalnej i dotyczy całego procesu. Tym samym oskarżony ma prawo, zgodnie z art. 73 § 1 k.p.k. do adwokata na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego.
Art. 73 § 1 k.p.k. uprawnia oskarżonego (podejrzanego) do osobistego kontaktu i rozmowy bez obecności osób trzecich, w tym prokuratora lub innego przedstawiciela organu procesowego, brak kontroli korespondencji wymienionej w czasie pozbawienia oskarżonego wolności w związku z jego tymczasowym aresztowaniem.
Uprawnienie, o którym mowa powyżej wyrażone jest w treści:
- art. 215 § 1 k.k.w. powtarza uprawnienia tymczasowo aresztowanego przewidziane w zakresie porozumiewania się oraz korespondowania z obrońcą. Przewidziane w art. 215 k.k.w. uprawnienie tymczasowo aresztowanego jest związane nie tylko z konkretnym postępowaniem karnym, w którym zastosowano ten środek, lecz także z innymi postępowaniami z jego udziałem (karnymi, cywilnymi, administracyjnymi), w których korzysta on z pomocy prawnej wymienionych osób.
- art. 73 § 1 i 2 k.p.k.
- art. 8 § 3 k.k.w. Przepis ten stanowi o porozumiewaniu się tymczasowo aresztowanego z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem albo radcą prawnym, a nie tylko, jak art. 73 k.p.k., z obrońcą.
Zgoda na widzenie czy rozmowę telefoniczną z tymczasowo aresztowanym jest wydawana w postępowaniu przygotowawczym przez prokuratora w formie zarządzenia, w którym powinno znaleźć się m.in. określenie sposobu kontaktu osoby odwiedzającej z tymczasowo aresztowanym w trakcie widzenia.
W postępowaniu przed sądem zarządzenie o zgodzie na widzenie z tymczasowo aresztowanym do czasu wydania nieprawomocnego wyroku w sprawie wydaje sędzia lub asesor sądowy sądu, do którego dyspozycji osoba ta pozostaje, lub przewodniczący wydziału. Jeżeli zarządzenie o zgodzie na widzenie z tymczasowo aresztowanym dotyczy cudzoziemca, sędzia lub asesor sądowy sądu, do którego dyspozycji osoba ta pozostaje, uwzględnia zasady i terminy określone w konwencjach konsularnych oraz innych umowach międzynarodowych.
Jeżeli oskarżony przebywa w sądzie, przewodniczący rozprawy lub posiedzenia może wydać zarządzenie o zgodzie na widzenie z tymczasowo aresztowanym. W zarządzeniu, którego odpis doręcza się dowódcy konwoju, wskazuje się miejsce oraz czas trwania widzenia nie dłuższy niż 15 minut.
Źródło:
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U.2022.1375 t.j.)
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U.2023.127 t.j.)
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. akt III KK 419/03
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego wyrok z dnia 17 lutego 2004 r sygn. akt SK 39/02
"Jeśli ktoś chce ustanowić prawo o charakterze politycznym, to zawsze adwokaci się temu sprzeciwiają". Napoleon Bonaparte
2023 Kancelaria lS
e-mail:
biuro@lskancelaria.com
Warszawa:
ul. Żelazna 87/202A
00-879 Warszawa
Włocławek:
ul. Długa 61
87-800 Włocławek